- As cores
- As vogais
- Os meses
Un libro moi bonito é: "Cinco contos con volta"son cinco textos presentados nunha caixa, compoñendo unha orixinal colección de contos mínimos de catro páxinas:A galiña que puxo un ovo, e del naceu unha pita que co tempo puxo outro ovo
- O rato que fuxiu polo burato, onde cómpre buscalo
- Manoliño pescou un peixe pequeno, que lle deu tanta mágoa que o volveu ao mar e o conto volve comezar
- O cangrexo con tal de facer camiño vai para adiante ou para atrás.
- O coello branco, ceibo no xardín, fuxiu para o outro lado
"A miña amiga a escuridade" conta que mentres María xoga, a escuridade entra a través da xanela do seu cuarto. María non se asusta e xuntas pasan boa parte da noite xogando e bailando. Esta historia presenta á escuridade como amiga das nenas e os nenos
"A Miragaia"
Unha semana despois celébrase o famoso parchís: a aldea é o taboleiro e os membros de cada familia vístense de fichas coa cor da súa casa; como o pai de Sabela está enfermo, o vello da Casoupa xoga de amarelo con ela, o can e a súa nai.
Un día chega desde un afastado país un neno moi triste que non fala con ninguén e que non lle gusta xogar. Constrúe unha casa gris cos seus pais, escapados do seu país fuxindo dunha ditadura estranxeira que pretende acabar coa súa cultura propia. Deciden ensinarse uns a outros os contos, xogos e ou idioma dos seus países respectivos. Ata que un día poden regresar á súa terra e aconséllanlles nunha carta que defendan aquelo que fai que sexan diferentes, do que deben estar orgullosos. Por iso cando a mestra dille a un dos mozos que fale en castelán, que é moito máis fino, el contéstalle que nunca renunciará á lingua galega.
Unha muller vestida con roupas moi coloristas e dúas margaridas no pelo que vén para inspirarse no mar para facer cadros e poemas, ensínalles a escribir poesía en pareados. E grazas ao ancián da Casoupa dá Toupa aprenden o que é unha metáfora e que a poesía se compón de sentimentos. Así coñecen o segredo da poesía. "Vos cativos estaban tamén moi emocionados. Agora eran verdadeiros poetas" 
Sara quería debuxar o mundo. Subía ás árbores e debuxábaos mazás, miraba o ceo e debuxáballe estrelas, miraba as flores e debuxábaos vestidos.
Juan oía o que dicían as cousas porque en lugar de dúas orellas, tiña dez. Cando naceu, a súa mamá preocupouse ao ver tantas orellas, pero Juan, que a oíu, mostroulle un gran sorriso.
Cando Rodrigo inventou unha gran rede, cazou os planetas e púxoos a dar voltas dentro da súa casa, todos dixeron: ¡ ¡ Rodrigo é inventor!!! E entón saíronlle lentes.
Antonia, en lugar de cabelo, tiña flores. Por iso algunhas persoas pensaban que, en vez dun nena era un soporte. Esta confusión non lle molestaba porque sabía que, cando florecía, a súa cabeza era realmente fermosa.
Cando Carolina naceu, imaxinou que era unha mazá. E, como para ela imaxinar algo e ser ese algo era o mesmo, co tempo foi un arroz, un peixe e un lago.
Os petos de Loreto. Loreto ten un montón de petos. Que gardaráno seu interior? Un relato rimado, ateigado de colorido, sobre un divertido personaxe que atesoura os obxectos máis inimaxinables. Sempre rodeada de nenos e nenas, de distintas idades e razas, Lola Pelillos é a grande amiga que todos esperan ter, porque ten recursos para todo: ocorrente, disparatada e extravagante. Calquera obxecto pode resultar útil nas súas mans, por iso, como por arte de maxia, de todos os cantos do seu abrigo saen xeados, bucinas ou sombreiros.
Chegaron moitos máis libros pero iso xa volo contarei noutra ocasión.
A razón de que hoxe escriba en azul é polo "día internacional para a concienciación sobre ou autismo" e podedes saber un pouco máis en http://oteropedrayo.blogspot.com/2010/03/2-de-abril-dia-internacional-para.html
No hay comentarios:
Publicar un comentario